Sentosa Cove

Opnieuw naar preteiland Sentosa, dit keer met YW, een collega van Ezra aan de universiteit van Singapore.

Eerst beklimmen we de Merlion, het 37 meter hoge beeld van de half-leeuw, half-vis, en symbool van Singapore. De originele naam van de stad is trouwens Singapura, en dat betekent Leeuwenstad.

We wandelen naar het strand door een park dat wat doet denken aan Gaudi's Park Güell in Barcelona.

We installeren ons in de Sand Bar, onze favoriete bar op Siloso Beach.

Maar een ijsje kan er nog wel bij!

We nemen de bus naar Sentosa Cove, the world's most desirable address, een rustige plek met luxe-appartementen en hotels rond een jachthaven.

Langs het water vind je een hele reeks gezellige - vooral westerse - restaurantjes. Wij kiezen voor een Italiaans restaurant, want we hebben zin in pizza.

Dus niet voor Brussels Sprouts, het restaurant met Belgische gerechten en een uitgebreide bierkaart. We zullen nog kans genoeg krijgen om te genieten van de Belgische keuken na onze terugkeer uit Singapore!

Na het eten lopen we even de lobby van het peperdure W hotel binnen. Natuurlijk niet zonder te testen of het bijzondere meubilair wel stevig genoeg is.

 En bij het vallen van de duisternis keren we terug richting mainland.

Marina

Vandaag starten we met een natuurwandeling, we nemen een drankje aan een luxueuze jachthaven, en we eindigen in de foodcourt van de grootste shopping mall van Singapore.

We vertrekken met de metro. Kamiel en Maano voelen zich ondertussen helemaal thuis tussen de Singaporezen.

We zijn hier voor de Berlayer Creek Mangrove Trail. We volgen de smalle strook mangrovewoud langs een riviertje naar de zee.

De wandeling loopt over een houten loopbrug.

Het bos is een paradijs voor tropische vogels.

En hagedissen die mooi poseren voor de foto!

Na een korte wandeling komt de zee van tussen het groen te voorschijn.

Het pad loopt verder als een boardwalk langs de kust.

Hier is geen ontkomen aan de brandende zon.

Verschroeid door de hitte komen we aan in de jachthaven Marina at Keppel Bay. De exclusieve woontorens in de achtergrond zijn de Reflections at Keppel Bay. De architect is Daniel Libeskind, die ook het nieuwe One World Trade Center in New York heeft ontworpen.

We installeren ons op een terrasje met zicht op de jachthaven. Elke tafel beschikt over een grote ventilator die op volle kracht draait, en zo is de hitte nog net te verdragen.

En na een laatste blik op de jachten trekken we verder naar de Vivocity shopping mall.

De Food Republic is een bekende foodcourt, en het is er lekker koel.

Een stevige hap uit de Oost-Aziatische keuken kikkert ons weer helemaal op.

Sneeuwpret

Ook dit is Singapore...

In Snow City is het gebruik van een winterjas en sneeuwlaarzen inbegrepen in je ticket. Handschoenen en een waterdichte lange broek kan je huren. En dan ben je klaar om de bijtende kou te trotseren. Van meer dan 30° naar -10°, dat voel je wel!

Naast een kamer met dino-ijssculpturen en een glijbaan van ijs, kan je in de grote loods in de sneeuw spelen of in een iglo kruipen. Maar de topattractie is een drie verdieping hoge, 60 meter lange sneeuwhelling, waarlangs je aan hoge snelheid naar beneden kan glijden op een rubberband. De foto is net na de afdaling genomen, waarbij Maano net een wolk sneeuw in zijn gezicht gekregen had.

Elke attractie in Singapore pakt uit met een of andere superlatief om aan te tonen hoe uniek ze is. Snow City noemt zichzelf fier the home of Singapore's tallest snowman. Dat lijkt niet zo bijzonder voor de enige plek waar sneeuw te vinden is.

En toch, enkele dagen geleden zagen we een dunne, 13 meter hoge sneeuwman aan de Vivocity shopping mall. Maar die was natuurlijk niet echt van sneeuw.

Weekendje Bangkok

Een familiebezoek is de ideale reden om een weekendje naar Bangkok te trekken. Maarten is een neef van Ezra, en woont met zijn gezin in Bangkok.

Maarten en Amy verwelkomen ons hartelijk in hun mooie appartement op de 8ste verdieping, met een geweldig uitzicht op Bangkok. Beneden ons ligt The Royal Dragon, 's werelds grootste restaurant (volgens het Guinness Book of Records 1992) met een capaciteit van 5000 zitplaatsen. Gezien de grootte van het restaurant rijden de obers op rolschaatsen.

We krijgen van Maarten en Amy twee mooie slaapkamers ter beschikking. Hun zoontje Taiyo is net als onze jongens geboeid door Minecraft.

Amy en Sandrine in het tropische restaurant waar we onze eerste avond in Bangkok samen doorbrengen.

Zaterdag brengt Maarten ons naar het station van de Skytrain, en vertrekken we richting Siam Square, het centrum van het hippe Bangkok, met vooral veel shopping malls. En, zoals overal in Bangkok, veel verkeer.

We bezoeken the Jim Thompson House, een oase van rust in de drukke stad.

We nemen de Skytrain terug, en vervolgens de taxi. Discussies met taxichauffeurs over het al dan niet aanzetten van de meter, en over wie de péage op de snelweg betaalt, dat zijn we in Singapore niet gewoon.

De dag nadien neemt Maarten ons mee op een rondrit door de stad. Hier rijden we door Chinatown.

We parkeren de auto en nemen de Tuk-tuk om naar de pier te rijden voor een boottochtje.

Maarten onderhandelt voor ons een goede prijs voor een longboat, en neemt dan afscheid. Wij stappen aan boord.

De boot verlaat al gauw de Chao Phraya rivier om de khlong in te duiken, dat zijn de vele kanaaltjes die rond de rivier gelegen zijn.

We komen voorbij een tempel. De omgeving van de tempel is heilig, er mogen geen dieren gedood worden. Bovendien kan je als offer brood kopen om aan de dieren te voeren. De duiven zijn niet voor niets massaal aanwezig.

De bestuurder van onze boot koopt een brood van de monnik en Kamiel en Maano mogen het voeren aan de vissen, tot groot jolijt van de toeristen in de andere boot.

Een zeldzame foto waar we alle vier op staan. Zwetend in onze reddingsvesten.

 Terug aan land wandelen we tussen de vele kraampjes.

Overal in Bangkok vind je kraampjes met streetfood.

En natuurlijk ook verse durians, the king of fruits. In Zuid-Oost-Azië gewaardeerd als een lekkernij, maar door westerlingen ook wel stinkfruit genoemd, omwille van de penetrante geur. Om die reden is het in Singapore trouwens verboden durians mee te nemen in de metro. Ezra at al eerder durian-ijs, en beweert nog steeds dat het lekker is.

In Bangkok vind je veel mooie tempels. Wij bezoeken het enorme Wat Pho tempelcomplex.

In een van de gebouwen vinden we het beeld van de liggende Boeddha, 15 meter hoog en 43 meter lang.

Bij elk inkomticket zit een bon voor flesje water. Dat is welkom, want de hitte in het complex is verschroeiend.

We zoeken wat verkoeling aan het water, met een lekker Thaïs biertje en zicht op Wat Arun, de iconische tempel van Bangkok.

 's Avonds neemt Maarten ons mee naar een klein restaurantje in de buurt.

En de dag nadien nemen we een taxi naar de luchthaven, en vliegen we terug naar ons vertrouwde Singapore. Nog eens bedankt aan Amy en Maarten voor de gastvrije ontvangst!

Mezze

Een van de gezelligste buurten in Singapore verkennen we nu pas: Kampong Glam, ook wel the Arab Quarter genoemd.

De buurt rond Arab Street werd door Raffles als moslimenclave aangeduid in een overeenkomst met de toenmalige sultan.

De wijk wordt gedomineerd door de grote Sultan Mosque.

De moskee verwelkomt bezoekers met open armen, maar een korte broek (blote knieën!) wordt kordaat bestraft met het verplicht dragen van een felblauw kleed. (Had je er maar niet zo onzedig moeten bij lopen!)

De populaire wijk heeft te lijden onder gentrification: de originele tapijtwinkels en eethuisjes worden verdrongen door hippe boetieks en bars.

Wij komen voor de Arabische keuken, en vinden in Café Le Caire onze gading: een heerlijke vegetarische mezze met onder meer huisgemaakte hummus en tahin.

Het restaurant serveert geen alcohol. De buurt probeert het moslimkarakter te bewaren door aan de horeca te vragen geen alcohol te schenken.

En tja, dat lukt maar zeer gedeeltelijk. De mooie jeugdherberg Green Kiwi ligt midden in de Arabische wijk, en ook de hippe bars zijn uiteraard niet alcoholvrij.

Zelfs Hoegaarden staat er op de kaart, zoals in opvallend veel café's in Singapore.

Soms lijkt het echt of we in een buitenwijk van Caïro verzeild zijn.

 Kampong Glam is een prachtige buurt met een unieke sfeer.